هنگام طراحی سیستم کنترل بدنه، ویژگی های کنترل کننده بدنه در نظر گرفته می شود. اصول زیر باید رعایت شود:
1) راحتی و عقلانیت: به عنوان مثال، در برخی از عملکردهای پیکربندی انسانی، مسافران میتوانند از سوئیچهای دستی برای تنظیم آینههای صندلی و چرخهای فرمان در موقعیت بهینه و سپس ذخیره آنها استفاده کنند. هر مسافر می تواند با توجه به نیازهای مختلف موقعیت های مختلفی را تعیین کند.
2) ایمنی و قابلیت اطمینان: به عنوان مثال، موتورهای مختلف ویژگی های حرارتی متفاوتی دارند. هنگام راندن مداوم موتور باید از طرح های کنترل استارت-استاپ متفاوتی استفاده شود تا از گرم شدن بیش از حد موتور جلوگیری شود. این کنترلر بدنه استفاده از فناوری ها و محصولات بالغ را در نظر می گیرد، وقوع خطا در انتخاب طراحی و طراحی سیستم را به حداقل می رساند و تراشه های هوشمند را برای نظارت بر وضعیت تجهیزات الکتریکی و بازخورد به میکروکنترلر انتخاب می کند [1].
3) علمی و استاندارد بودن: سیستم کنترل بدن با سیستم های عمومی متفاوت است. این یک سیستم جامع پیشرفته و پیچیده است. باید از طراحی سیستم شروع شود، از جمله کل فرآیند اشکال زدایی و پذیرش، و باید به شدت از مقررات و مشخصات ملی مربوطه پیروی کند تا در طراحی استانداردسازی سیستم و مدیریت علمی به خوبی انجام شود.
4) پیشرفت و مقیاس پذیری: سیستم کنترل بدن باید از آخرین فن آوری مدرن استفاده کامل کند تا سیستم را تا حد امکان با توسعه اجتماعی سازگار کند. با توجه به توسعه سریع علم و فناوری مدرن، نیازهای توسعه آینده باید در نظر گرفته شود و طراحی باید آینده نگر و مقیاس پذیر باشد. با افزایش تدریجی تجهیزات الکتریکی بدنه خودرو، چندین رابط کنترلی و رابط های تشخیص در هنگام طراحی این سیستم رزرو می شود.